Het leven zit soms vol kleine ergernissen. Een lekke band, een oplader die het laat afweten, een accu die er in de vakantie mee ophoudt. Iedereen kan er wel over meepraten, maar we doen dat niet altijd graag. Liever delen we op sociale media alleen de zonnige kanten van ons bestaan.
Daarom verheugde het mij toen een vriendin zomaar een hele rits ergernissen beschreef: de kinderen aan de luizen, motten in het kleed, een lekkend dak enzovoort. Ik vond het wel erg dat ze zo door rampspoed getroffen werd, maar ik werd er ook vrolijk van. Zoals je kan lachen om iemands onfortuinlijke val. Pijnlijk, maar ook een komisch gezicht, mits het zich beperkt tot kleine valpartijen.
Er gebeurde ook nog iets anders. Het verzoende mij met mijn eigen misfortuin: mijn draadloze oplader begon namelijk ook kuren te krijgen. Wanneer ik mijn telefoon erop legde ging hij aan en dan weer uit en dan weer aan, echt een knipperlichtoplader waar je niets aan hebt, terwijl ik er zo blij mee was toen hij het nog goed deed.
En wat te denken van de wifi op de camping, die zich gewoon beperkt tot een stenen randje in de bloedhitte vlakbij de receptie, zeven minuten lopen van de plek waar onze caravan stond. O, wat was ik blij dat we die camping achter ons lieten, ondanks het prachtige zwembad.
En dan die twee afschrijvingen van hollandsnieuwe, die niet als opwaardering werden bijgeboekt. Ik ben nu al weken aan het mailen met die gasten, nadat ik ontdekte dat je maar heel moeilijk een levend iemand aan de lijn krijgt, die dan ook nog geen enkele beslissingsbevoegdheid heeft en zelfs niet even met je kan meekijken naar de betalingen. Als je er niet uitkomt kan hij of zij alleen een ticket aanmaken, wat betekent dat iemand anders er naar kijkt en je een mail stuurt dat alle afgeschreven bedragen zijn opgewaardeerd, wat dus niet het geval is, anders zou ik er niet over beginnen. Ik ben echt alle vertrouwen in hollandsnieuwe verloren en meld mij binnenkort bij de Ombudsman. Overigens heb ik met de Volvo 240 uit 1983 helemaal geen pech onderweg gehad in de vakantie en nooit niet.
Ate Vegter, 20 augustus 2022