2653 Het Pauperparadijs

Ik krijg het boek van een van de vriendinnen uit het uitclubje. Het uitclubje is een groep tot vrienden en vriendinnen uitgegroeide oud-collega’s uit de jaren tachtig. Dat is nu veertig jaar geleden. Ik werkte toen van 1980 tot 1987 bij AFS Interkulturele Jongerenuitwisseling. In die tijd schreven we kultureel met een k, net als aktie en produkt. Het is in de tijd van de talloze spellingsvereenvaudigingen en het leven is op papier vurrukkulluk.

De laatste jaren gaan we met een groepje van zes naar cabaret, toneel, ballet en muziek. Door corona is er wel de klad in gekomen, maar we beginnen weer een beetje op te krabbelen. Ik zat vroeger op de reservebank, maar nu sta ik sinds een paar in de basis. Van een van de dames kreeg ik een tijdje terug Het Pauperparadijs van Suzanna Jansen, een familiegeschiedenis. Het heeft hier een hele tijd in de boekenkast gestaan bij de ongelezen boeken, maar toen ik besloot dat daar geen beginnen aan was en ik alle ongelezen boeken tussen de gelezen boeken heb gezet, was het eind natuurlijk zoek. Het Zoutpad van Raynor Winn was ook zo’n boek en dat heb ik een paar maanden geleden toch met heel veel plezier gelezen, net als zijn opvolger, De wilde stilte.

Afijn, Het Pauperparadijs heb ik nu net uit (nog niet helemaal, maar toch op een paar bladzijden na) en ik kan het van harte aanbevelen. Het is een zeer levendige beschrijving van de geschiedenis van de voorouders van moeders kant van de schrijfster, waarin de kolonie Veenhuizen voor de opvang van armen, zwervers en Swiebertjes een hoofdrol speelt. Je realiseert je dat armoede van alle tijden is en dat alleen de omgang met armoede in de loop der jaren enorm is veranderd. Het is een schrijnend mooi boek, goudeerlijk zou ik zeggen en Suzanna heeft ongelofelijk veel onderzoek gedaan naar haar verleden. Daarbij verstaat ze de kunst om de meest uiteenlopende figuren als personage tot leven te wekken. Een prachtig boek.

Ate Vegter, 6 september 2022

Advertentie