De krant is weer mooi op tijd. De laatste weken was hij door omstandigheden regelmatig te laat. We krijgen steeds een keurig briefje met de excuses voor het ongemak en de uiterlijke tijd waarop de krant bezorgd wordt. Sinds maandag is de krant weer keurig op tijd, maar we krijgen nog wel elke dag het excuusbriefje. Nou ja, beter dat dan andersom. Je kan niet alles hebben.
De scholen zijn weer begonnen en daarmee het gewone leven. Vorige week ging op aan allerlei voorbereidende werkzaamheden, zoals het instellen van de Chromebooks en het uitdelen van het rooster. Maandag was vrij vanwege de Volendammer kermis en dinsdag zouden toch alle katers weer in hun mandje moeten liggen. Ik geef Piep een nachtkus en ze begint onmiddellijk te zuchten en te steunen dat ze nu weer naar die stomme school moet. Ik denk terug aan mijn eigen puberteit en kan me helemaal in haar gedachtegang vinden. Het is ook stom om naar school te moeten als je een puber bent, zeg ik, maar onmiddellijk laat ze haar ogen rollen: hoe kan ik zo stom zijn om het woord puber in haar bijzijn te gebruiken? Gelukkig heeft ze een hele goede vriendin op school, met wie ze samen het leven voor zichzelf draaglijk en voor de leraren onmogelijk maakt, dus ik heb er alle vertrouwen in.
Wat zou ik graag zelf nog een keer bij haar in de klas zitten en de boel een beetje opstoken. Het mag niet, dat weet ik ook wel, en het hoeft ook niet per se bij haar in de klas, want dat geeft allerlei verwikkelingen, maar zomaar weer veertien zijn en Duits krijgen van juffrouw De Boer, of wiskunde van meneer Janssen die uitlegt wat de hypotenusa is met zijn a kwadraat is b kwadraat plus c kwadraat. Daar valt geen speld tussen te krijgen. En dan die arme pa Kriek, die mij er zo vaak uitstuurde. Wat zou ik graag een kop koffie met hem drinken en hem mijn excuses voor het ongemak aanbieden.
Ate Vegter, 8 september 2022
ate vegter 