2658 Afvalrace

Ik ben al een tijdje aan het afvallen. Dat wil ik graag met jullie delen, omdat ik weet dat jullie ook aan het afvallen zijn. Ik mocht er van mijzelf niet eerder over schrijven dan dat ik minder dan 100 kilo zou wegen. Dat is nu het geval. Ik weeg nu 97,6 kg en vermoedelijk nog iets minder want ik weeg me altijd vlak voordat ik ga douchen en ik ga altijd douchen en aankleden na het schrijven van mijn stukje. Ik heb me ook een hele tijd niet gewogen. Toen is het uit de hand gelopen en woog ik op een gegeven ogenblik 112 kilo.

Maar laat ik bij het begin beginnen, bij wat ik me kan herinneren. De eerste keer dat ik bewust op de weegschaal sta weeg ik 33 kilo. Ik ben een jaar of dertien, bijna net zo oud en bijna net zo zwaar als Piep nu is. Ik woon in Rotterdam en moet in die tijd aan het eind van de middag vaak naar de apotheek aan de Uitweg om medicijnen op te halen voor mijn moeder: ‘Je gaat naar binnen en als je aan de beurt ben dan zeg je:  “Het recept van Vegter, alstublieft,”’ heeft mijn moeder mij geïnstrueerd en zo heb ik het vaak gedaan. In de wachtruimte van de apotheek staat links bij de etalage een weegschaal. Zo’n ingewikkelde weegschaal waar je op gaat staan en dan de gewichten heen en weer moet schuiven tot alles in balans is. Ik durf er niet op maar ik doe het toch en weeg dan 33 kg.

In de jaren daarna, mulo, havo, p.a., militaire dienst, kibboets, universiteit, eerste baan bij AFS in Amsterdam, weeg ik jarenlang 74 kilo. Je gelooft het niet, maar er zijn foto’s van.

Dan beginnen de problemen. Ik rook in die tijd een pakje per dag en een pakje ’s avonds. Ik stop een paar keer met roken en kom iedere keer tien kilo aan: 84, 94, 104. Wanneer ik weer begin met roken verdwijnt het gewicht niet. Ik eet of snoep niet extreem veel. Nooit gedaan. Wanneer ik 107 kilo ben val ik met behulp van een coach van de sportschool en een dieet van Body Support vijf kilo af. Van die 102 groei ik weer naar 112. Dan ben ik er klaar mee.

Ik eet nu niets meer na het avondeten en snoep zo weinig mogelijk. Eet iets meer fruit en ontbijt zo laat mogelijk. Ik doe zeg maar mijn eigen intermitted vasting. En ik vind het leuk. Dat is belangrijk. Ik ben niet bezig met de vraag of ik het volhou, maar geniet van dat ene dagelijkse getal wat steeds kleiner wordt. Meestal, want het is nog niet zo gemakkelijk om in een strakke lijn naar beneden te gaan, dat weet iedereen. Ik laat weer van me horen wanneer ik onder de negentig ben. En o ja, iedere keer wanneer ik naar de apotheek ga, zeg ik nog steeds: ‘Het recept van Vegter, alstublieft,’ en dan denk ik nog altijd aan mijn moeder.

Ate Vegter, 11 september 2022