Ik geloof dat het gisteren de laatste zomerdag was met korte broek en wandelingen. Nog even een straatje om. Nog even in die korte broek en dat grappige vestje uit Luik (zomer!) naar de supermarkt. Heerlijk genieten van de warmte op je huid en ondertussen verlangen naar regen en kou.
Want dat is er ook, ik noem het herfstverlangen, najaarszucht, stormweh, je kan dat zo hebben dat je helemaal voelt hoe lekker het zou zijn als het ging stormen. Al ging het maar een klein beetje waaien desnoods, of een beetje regenen. Er was gisteren nog helemaal niets van te bekennen. Er was alleen het verlangen.
Vandaag is het wel iets frisser. Dat is lekker. Die warmte die je zo loom maakt dat je bijna tot niets komt en dat het hele leven zo goed is als het is, ja wat moet je dan nog? Je hoeft nergens heen, want het is hier thuis al heerlijk. Een kopje koffie, een crackertje met kaas, een glaasje met de buurman, een praatje met de buurvrouw, wat wil je eigenlijk nog meer? Zo is het goed, zeg je dan.
Ik verwonder me er trouwens over dat ik zo weinig weg wil. Zou ik niet eens moeten verlangen naar iets anders? Zou ik niet eens moeten kijken in Beerta of Scheemda, hoe daar de zwanen over het zwarte water glijden? Of zou ik niet eens in de Volvo moeten stappen op weg naar Oude en Nieuwe Pekela om te kijken wat het verschil nu eigenlijk is? En zou daar dan een stukje in zitten of zou ik die hele reis om niet maken? Tevergeefs?
Misschien zou ik een dagje moeten buurten in Brabant of een uurtje zwemmen in Zeeland of wat dartelen in Drenthe, misschien wat lummelen in Limburg, gewoon even naar Gelderland of offie drinken in Overijssel en dan weer naar huis in Holland. Het zijn allemaal onbenutte mogelijkheden. Allemaal kansen die nog open liggen. Je hoeft de straat maar uit te rijden. Maar ik kan ook gewoon thuisblijven en genieten van wat er allemaal niet hoeft. Alleen even naar de acupunctuur en dat is dat. Fijne dag!
Ate Vegter, 13 september 2022
podcast:
https://anchor.fm/ate-vegter/episodes/2660-Herfstverlangen-e1nopt5
ate vegter 