Vrijdag gaan Wilfred en ik Volvo’s kijken. Hij belt al heel vroeg dat hij klaar is en of hij nu al zal komen. Ik zeg dat het goed is. Ik zit nog midden in mijn stukje maar Lief is bezig met het uit elkaar halen van de keukenkastjes en die kan wel wat hulp gebruiken. Even later komt hij binnen en vult het huis met zijn enthousiasme. Ik zet koffie en hij gaat als vanzelfsprekend Lief helpen die hier helemaal van opvrolijkt. Even later zijn we klaar en gaan we op weg. Ik hoef niet meer naar het ziekenhuis want ik heb donderdag al bloed laten prikken. In Deventer, Raalte en Heerde staan onze bezienswaardigheden.
Het is gezellig in de Volvo C70 waar we nu in rijden. De 850 die hij wil inruilen ten gunste van een echte 240 staat bij de garage voor nieuwe spatborden. De prachtige grijze station in Deventer valt vies tegen. Hij is echt niet mooi meer en ziet er afgeragd uit. Hij zit prima en rijdt ook lekker, maar voor zo’n uiterlijk verwaarloosd type is de prijs veel te hoog. In Raalte heeft Wilfred zijn oog laten vallen op een sedan waar nog van alles aan moet gebeuren, wat de garagist helaas niet in orde kan maken wegens personeelsgebrek. Er staat nog wel een heel mooie rooie maar die is van zijn vrouw en hij wil geen echtscheiding riskeren.
Nu gaan we op weg naar Heerde, wat ik nog ken van de lagere school, toen we Apeldoorn, Epe, Heerde, Hattem uit ons hoofd moesten leren. Er staat een prachtige Mercury uit Californië, maar geen rode 240 station. Die komt even later aangereden door de vader van de zoon waar we mee spreken. Het is een exemplaar uit 1983, net als die van mij, bijna belastingvrij, maar zonder stuurbekrachtiging of overdrive. Hij ziet er heel mooi uit maar Wilfred vindt hem toch te oud. Zo kunnen we dan eindelijk naar de MacDonald’s voor de evaluatie. In Volendam halen we nog de 850 op en dan helpt Wilfred Lief nog even met de linnenkast. Het is een mooie dag geweest.
Ate Vegter, 17 september 2022
ate vegter 