Het is een bijzondere dag. Ten eerste omdat ik vandaag al heel vroeg en zonder mijn schoonmoeder boodschappen ga doen. Normaal gaan we samen naar de Dekamarkt op een wat meer Christelijke tijd, maar nu krijg ik bezoek en moet alles een beetje opschuiven.
Om elf uur komt Fokko Broersma op bezoek. Wie hem kent weet hoe bijzonder dat is, want ik ken Fokko al zestig jaar, sinds de jaren zestig van de vorige eeuw, toen we allebei nog jongens waren en met onze ouders naar de kerk gingen. Sindsdien zijn we de kerk en elkaar uit het oog verloren maar Facebook brengt mensen weer samen zoals je weet en zo zag ik dat Fokko een tijd geleden mijn stukjes begon te lezen en te liken en zo hebben we woensdag afgesproken voor een bak koffie.
Fokko is niet alleen een lotgenoot qua verleden maar ook in het heden delen we het lot van de prostaatkankerpatiënt. Dat schept een dubbele band en het is fijn om onze ervaringen te delen en die te vermenigvuldigen met de herinneringen uit het verleden. Wat is het toch bijzonder om weer eens met iemand te praten die je ouders kent en het hele nest waar je uitkomt en waarmee je de lange jaren van je jeugd gedeeld hebt. Dankjewel Fokko, het was tof dat je er was en hoe bijzonder was het toch om dat zo vertrouwde verleden tussen ons te zien opbloeien.
En het blijft een bijzondere dag want in de loop van de middag komt ook neef Jorg op bezoek uit Zuid-Afrika. Piep is helemaal gek op Jorg en wij eerlijk gezegd ook en we gaan hem vast nog een keer opzoeken in Kaapstad en zijn nieuwe werkplaats bewonderen, waarvan hij nu al de foto’s en de verhalen met ons deelt. Ook laat hij uit de piano nog mooie melodieën opklinken en ik stuur snel een opname naar de rest van de familie om ze jaloers te maken. Dan is het alweer tijd om afscheid te nemen, want hij gaat straks eten met Niels en Anna. Wat een dag, wat een heerlijke dag.
Ate Vegter, 30 september 2022
ate vegter 