2704 Luisteren

Ik bel met het Antoni van Leeuwenhoek voor een afspraak. Ik wil met een van de urologen overleggen over een mogelijke verblijfskatheter in verband met de komende chemotherapie. Een verblijfskatheter is een permanente katheter zodat je er ’s nachts niet meer uit hoeft om te plassen. Ik moet er ’s nachts heel vaak uit, wat ten koste gaat van mijn nachtrust. Tijdens de chemo heb ik die nachtrust meer dan ooit nodig.

Vanmorgen heb ik de afspraak, met mevrouw Nadia van G., verpleegkundig specialist. Ik ben mooi op tijd en parkeer mijn Volvo waar het eigenlijk niet mag, maar waar het gemakkelijk kan en ga naar binnen. Ik ben vrijwel direct aan de beurt en doe mijn verhaal. Mevrouw G. vraagt mij eerst een plasje te doen, zodat ze de urine kunnen onderzoeken op infecties en daarna kijkt ze met een echo-apparaat hoeveel er nog in de blaas is achtergebleven. Ik produceer een keurig plasje en er blijft 36 ml in de blaas achter, wat helemaal goed is. Dan gaan we nog even zitten om de verdere gang van zaken te bespreken. We maken een paar afspraken en ik vertel over de chemo en dat ik zo vaak naar het AvL ga, dat het voor mij heel vertrouwd is en dat ik heel goed kan leven met het feit dat ik prostaatkanker heb, maar dat ik het lastig vind voor mijn nog zo jonge dochter en dat ik dat allemaal van mij af en naar mij toe schrijf ik mijn dagelijkse stukjes. Afijn, ik stort zomaar opeens mijn hele hart uit en Nadia van G. luistert vriendelijk en knikt begripvol. Dan zegt ze dat ik volgende week een belafspraak krijg en daarna een gesprek met de uroloog. Ze volgt mijn voorkeur voor dokter G. en we nemen hartelijk afscheid.

Op weg naar buiten voel ik een grote ontroering over mij komen. Ik zou zo midden in die grote hal wel willen huilen, maar de tranen benatten alleen de achterkant van mijn ogen en zakken dan weer terug. Ik loop naar de parkeergarage, waar ik betaal en de Volvo opzoek. Ik zie een briefje onder de ruitenwisser dat ik op een zeer gevaarlijke plek sta en dat ze bij herhaling verdere stappen zullen ondernemen. Zo ben ik weer helemaal terug in de gewone wereld en op weg naar huis maak ik me al weer druk over voorliggers die 75 rijden waar je 80 mag en onderwijl eet ik smakelijk mijn maïsboterhammetje met oude kaas, want er is niets lekkerder dan een boterham eten achter het stuur.

Ate Vegter, 27 oktober 2022

Advertentie