2712 Ziekenhuis

Het was een mooie, lange ochtend, zo samen in het ziekenhuis en de vriendelijkheid van het personeel was een genoegen om te zien en te ervaren. Maar nu zijn we blij om weer thuis te zijn. Zoals de meesten van jullie wel weten had Piep in januari haar arm gebroken bij het turnen. Een pijnlijke aangelegenheid, waarbij de arm onder narcose in het gips werd gezet omdat zowel spaakbeen als ellepijp gebroken waren. Daarom was er ter versteviging ook een stalen pin in de arm gezet.

Het gips mocht er na een tijdje weer af, maar de pin mocht er pas vandaag weer uit. Eerst moesten de botten goed genoeg aan elkaar gegroeid zijn. De afspraak werd gemaakt en we werden gisteren gebeld hoe laat Piep aan de beurt zou zijn: zeven uur ’s morgens! Dan moesten we wel vroeg ons bed uit, maar dan was het ook maar snel gebeurd. Toen ik vanmorgen wakker werd stond Lief al onder de douche. Ik keek op mijn horloge, het was vijf uur. Vijf uur! Dat was wel heel erg vroeg. Ik sprong uit bed en vroeg: ‘Weet je wel hoe laat het is?’ ‘Ja, zes uur,’ klonk het nog wat slaperig. ‘Het is vijf uur!’ Ze keek mij aan en we schoten allebei in de lach. We kropen er maar gauw weer in voor een laatste uurtje.

Piep was wat stil en timide, maar ze hield zich kranig. Zo vroeg heeft ook als voordeel dat je je niet te lang van te voren druk kan maken en eenmaal in het ziekenhuis kwam het hele ritueel snel op gang, waarbij het mij opviel dat ze de hele procedure van de operatie van te voren met Piep in bed doornamen aan de hand van foto’s. Toen vertrok ze samen met Lief naar de o.k. Lief kwam even later terug en nadat ik de krant bijna uit had werd Lief weer opgeroepen en kwamen ze even later samen weer terug.

Het was allemaal goed gegaan, maar Piep was nog wel een beetje na-narcose-achtig. Uiteindelijk moest ze eerst eten, drinken en plassen en ze mocht ook nog een kadootje uitzoeken. Ze koos voor een prachtige blauwe omslagdeken. Om kwart over een mochten we dan eindelijk naar huis. Het doet nog wel een beetje pijn, maar over 48 uur mag het verband eraf en we hebben pijnstillers. Bij thuiskomst hing er een bloemetje van oma aan de deur en dan moet het weekend nog beginnen!

Ate Vegter, 4 november 2022

Advertentie