2731 De regen

De regen valt, hij klettert tegen ramen en zakt dan naar beneden tussen de andere druppels door die blijven hangen. Ik stap naar buiten zonder hoed of plu en voel de regen op mijn huid. Mijn kleren worden nat. Het zou wat. Ik loop de tuin in over het terras en dan het gras. Voorzichtig op de steiger want zo glad. Ik kijk over het water, waar de druppels ogenschijnlijk in verdwijnen, maar ze blijven er voor langer dan ik weet. Ik ben de regen.

De regen is de vrijheid van het leven, tussen de wolken is hun val een kort bestaan van hoog naar laag. Dan vallen zij te pletter op de stenen, drogen weer op, keren weer terug, je ziet het niet, je weet het. Of vallen zij soms in het gras en in de tuin, waar zij hun vruchtbare werk doen en hier alle bloemen laten bloeien en mij het gras tweewekelijks doen maaien, de tuin werd echt niet fraaier zonder regen. Ook vallen er veel druppels rechtstreeks in het water tussen de vissen die ik misschien vang, maar zeker tussen hun waterbroeders van de eeuwigheid, op weg misschien wel naar de haven en de zee, wie weet de grote oceaan, maar ooit worden zij ook daar weer opgenomen tot de wolken om daarna te vallen op een andere plek. Ik ben de regen.

Het regent en ik stap naar buiten zonder jas en laat de druppels toe op mijn gezicht en op mijn blote handen. Niet schuilen voor de regen want de droogte komt wel, later met de zon, dat is ook lekker, maar nu is er regen. Vlucht toch niet weg van wat het leven je wil geven, maar omarm het en word nat. Beleef dat wat er is en ga mee met de stroom als druppels in het water, naar de haven en de Gouwzee en nog verder, heel de wijde waterwereld in. Of berg je in je eigen angsten. Ik ben de regen.

Ate Vegter, 22 november 2022

Advertentie