Hij staat. Meer valt er eigenlijk niet over te zeggen. De piek staat een beetje scheef zoals het hoort en hij lijkt net echt. Ik bedoel, je kunt echt niet zien dat we gisteravond de hele avond tijdens Brazilië-Zwitserland geworsteld hebben om het ding in elkaar te krijgen. Je haalt hem van de zolder en dan denk je we hebben een boom, maar dan vergis je je lelijk. Uit de doos komt een kale stam en een hele vracht losse takken.
Gelukkig hebben die allemaal een kleurcode die overeenkomt met de hoogte van een ringetje op de stam, maar door de jaren heen, we hebben de boom twee jaar geleden voor 35 euro gescoord bij de Noppes, zijn de kleuren groen en blauw niet meer goed van elkaar te onderscheiden, dus zonder de zaklamp van de iPhone gaat het echt niet. Dan moet je voor elke tak het gaatje vinden, wat soms verrassend soepel gaat, maar waar je andere keren echt mee zit te utteren.
Het hele proces van een boom opzetten is een ware oefening in geduld en de rust opbrengen om nauwkeurig en precies te blijven werken. Lief is daar een meester in en geeft geen enkele sjoege, maar voor mij is het nog steeds een ware beproeving. Ik vraag mij af wanneer ik zover ben dat ik mij kan overgeven aan het leven zelf, want daar staat de boom hier symbool voor. Wanneer kan ik mij verzoenen met alles en dan verder gewoon doordobberen? Ik ben nog lang niet klaar. Dat blijkt maar weer. Waar kerst al niet goed voor is.
Ik kan wel zeggen dat hij er nu mooi bijstaat, maar de eer daarvoor gaat naar Lief, want zij heeft alle versieringen op één na in de boom gehangen en dan weet je van te voren dat het er goed uit zal zien. De enige versiering die ik er in heb gehangen is de kever middenvoor die ik dan weer van die andere gast gekregen heb, die gisteravond met de noorderzon vertrokken is.
Ate Vegter, 7 december 2022
ate vegter 