Ik ben gisteren zo vrij geweest om op LinkedIn mijn steun te betuigen aan een van onze landelijke politici, Sigrid Kaag om precies te zijn. Ik heb de laatste keer op haar gestemd en dan volg je dat ook een beetje. Ze had gepost waar ze allemaal mee bezig was en mijn reactie was: ‘go sigrid go! je doet het heel goed! ga samen voor een beter, rechtvaardiger en schoner nederland!’ Ik had ook nog kunnen zeggen dat ik grote bewondering heb voor haar diplomatieke ervaring en stijl en dat haar toon mij tussen het ordinaire gewauwel van andere politici zeer aanspreekt, maar korter is beter dan teveel.
Nu had ik wel kunnen weten dat er reacties op zouden komen en de eerste de beste vroeg gelijk wat ik dan zo goed vond. Dat vond ik een vreemde vraag want ik betuigde mijn steun aan de post van Kaag en dan begrijp ik nog wel dat ik de inhoud van die post goed vind, maar goed. Er waren nog meer van dergelijke uitspraken van mensen die kennelijk overal zijn weggejaagd. Een veronderstelde grappig genoeg dat ik betaald zou worden voor deze paar positieve zinnen. Ik weersprak dat eerst maar vroeg toen hoeveel hij dacht dat ik ervoor zou krijgen, want ik ben altijd benieuwd hoeveel de mensen mijn mening waard vinden.
Ook heb ik mijn reactie twee keer verwijderd en opnieuw geplaatst omdat je dan van al dat gezeur af bent, maar dat vonden ze cynisch, waar ik geen moeite mee heb. Daarnaast werd ik werd vriendelijk bedankt voor mijn steun en vroegen ze mijn telefoonnummer omdat ze graag in contact komen met hun achterban. Open van aard en natuur als ik ben heb ik dat onmiddellijk gegeven en nu word ik straks gebeld door Eva van Team Kaag.
Ik was in de jaren tachtig van de vorige eeuw ooit lid van D66 en ik ben ook een tijd lid geweest van GroenLinks, maar in beide gevallen vond ik dat de neuzen veel te veel dezelfde kant op stonden, wat bij mij huiveringwekkende herinneringen opriep aan de tijd dat ik nog trouw naar de kerk ging en mijn mening ook daar moest schikken. Ik heb liever dat iedereen een beetje alle kanten op kijkt, terwijl je toch bij elkaar blijft, zoals bij de stokstaartjes. En ik ben nog liever vrij om mijn stem te geven aan wie luistert.
Ate Vegter, 11 januari 2023
zie ook:
ate vegter 