2815 Wat doe je? oh niks

Iemand vraagt wat ik zoal doe de hele dag, nu ik alweer bijna drieënhalf jaar met pensioen ben. Ik zeg stukjes schrijven. Ik schrijf elke dag een stukje op WordPress en twee keer per week een column voor de krant. Zo, zo, dus negen stukjes per week? Nee, zeg ik, nooit meer dan zeven stukjes per week, want de columns voor de krant degraderen daarna tot een gewoon stukje. Het is niet anders.

Heb je dan nog andere hobby’s, zeurt hij. Nee, zeg ik, verder doe ik niks. Althans, het streven is om zo weinig mogelijk te doen, tegen niks aan is het beste. Ik probeer wel elke dag rond de vijfduizend stappen te doen, maar dat mag je absoluut geen hobby noemen. Dat is echt een verplichting, een tegemoetkoming aan mijn gezondheid, een compromis tussen leven en dood, een noodzakelijk kwaad, een brandoffer, een zoenoffer, ademwerk, het kan me niet schelen hoe je het noemt, maar het is geen hobby en ik doe het ook niet voor mijn plezier, hoewel ik soms ernstig kan genieten van de prachtige omgeving die Waterland biedt.

En verder? Hij houdt niet op. Ik wil niet over het huishouden beginnen, want dat is zo’n uitgekauwd onderwerp, en lezen, dat doet toch ook niemand meer? Laatst komt een collega helemaal bezweet op het werk, hij is in alle vroegte naar de sportschool geweest en vraagt of ik wel eens naar de sportschool ga. Ik moet lachen en zeg dat ik twee keer per week naar de Fit Studio in Monnickendam ga, want dat deed ik toen nog, maar alleen voor de gezelligheid en ik vraag of hij wel eens een boek leest. Hij verslikt zich bijna en het trainingsjackje wat hij bezig is uit te trekken raakt helemaal in de knoop. Ondertussen zie ik dat het mooi weer is en misschien moet ik even een stukje gaan fietsen, anders zit ik de hele dag binnen. Ik ken mensen die twee keer per dag echt serieuze kilometers maken, maar ik doe alleen een rondje Monnickenmeer. Dat is genoeg.

Ate Vegter, 10 februari 2023

Advertentie