2824 Verzamelen tot je erbij neervalt

Ik kijk naar Ramsey Nasr, die met zijn Wunderkammer een serie prachtige programma’s heeft gemaakt, waarvan dit alweer het laatste is, over de tragiek van het verzamelen. Sinds de glorie en de val van zijn voorganger met de witte handschoentjes, onze geliefde Boudewijn Büch, weten we het wel: verzamelen is een leuke hobby, maar het kan je ook te gronde richten. Ramsey geeft een paar mooie voorbeelden, waarvan de man die omringd door stapels kranten terneergeslagen op de grond zit, nog de treurigste indruk maakt.

Nasr gaat op zoek naar andere grote verzamelaars en kan het niet nalaten om dat ene ijsvogeltje met het originele handschrift van zijn idool op de kop te tikken. Hierbij wordt uiterst geheimzinnig gedaan over de prijs, alsof hij bang is dat wij hem voor gek zullen verklaren wanneer we het bedrag zouden weten. Maar ik geniet juist van zijn gekte, zeker als hij vervolgens ook nog op de proppen komt met dikke boeken over alle kersen en pruimen van Amerika. Gelukkig kan hij er zelf ook om lachen en dat maakt dat we denken dat het nog wel meevalt met die Ramsey. Dat we ons geen zorgen hoeven te maken, maar dat het wel jammer is dat hij niet nog wat vaker zijn verhalen komt vertellen.

Met enige treurnis denk ik aan mijn eigen bescheiden verzamelingen: mijn Lelijke Eendjes, onlangs nog aangevuld met een mooi exemplaar door mijn jongste zus, de groeiende stapels ongelezen boeken en mijn oude platenverzameling, opgebouwd tussen 1969 en 1985 en nu dankzij de hernieuwde populariteit van vinyl af en toe weer aangevuld bij Lab Music Store. En dan nog een schoenendoos met singletjes uit mijn jeugd, de meeste gekocht voor f 4,25 bij Radio Modern op de Straatweg in Rotterdam, sommige gepikt bij Termeulen. Nu moet ik ze alleen nog gaan draaien:

Gimme a ticket for an aeroplane
Ain’t got time to take a fast train
Lonely days are gone, I’m a-goin’ home
My baby, just a wrote me a letter

Ate Vegter, 19 februari 2023

Advertentie