2831 Klein geluk vraagt soms enige voorbereiding

Van de week proef ik even de smaak van een nog gelukkiger leven. Kun je geluk lokken, uitnodigen of desnoods afdwingen? Het kan misschien wel, maar het mooiste is als het vanzelf komt op momenten dat je het niet verwacht, maar laat ik bij het begin beginnen. Het is een lange, drukke dag. Ik zit net aan de krant en de koffie wanneer Lief belt dat de bussen staken en of ik haar naar haar werk kan brengen. Dat doe ik altijd graag want zo kom ik er nog eens uit. Daarna ga ik boodschappen doen met mijn schoonmoeder. Ik krijg stamppot met malse kip mee.

’s Middags kijk ik naar mijn favoriete Spaanse serie Vivir sin permiso, heel spannend en dramatisch, met mooie onverwachte plotwendingen en aardige continuïteitsfoutjes: iemand die opeens in een volgend shot met haar armen over elkaar staat terwijl dat eerder nog niet het geval was. Nu moet je weten dat ik televisiekijkend nogal voor het raam zit en ik zwaai dan naar de mensen die met een druk leven voorbijkomen. Ik voel me soms ook schuldig wanneer ik overdag tv kijk, maar durf ook niet met de gordijnen dicht te kijken. Dat is gek. Aan het eind van de middag haal ik Piep van school en daarna eten we samen de kip met hutspot van oma.

De avond loopt rustig door en ik verwonder mij over Rutte die bij Jinek zegt dat we samen offers moeten brengen voor de oorlog in Oekraïne, terwijl ik bedenk dat toch altijd de laagste inkomens het hardst worden geraakt. Komen we daar dan nooit uit? Ik weet het ook niet, maar weet wel dat het land niet voor niets in staking is.

Wanneer iedereen naar bed is ruim ik nog wat op en dan zie ik opeens mijn oude tante Fie die ’s avonds altijd het ontbijt klaarzette voor de volgende ochtend. Geluk in optima forma. Ik overweeg even dat ook te doen, maar bereid alleen het koffie zetten voor en zet de kopjes klaar. Wie doet dat eigenlijk nog, ’s avonds het ontbijt klaarzetten?

Ate Vegter, 26 februari 2023

Advertentie