2832 Een dood vogeltje

In de woonkamer ligt ’s morgens een grote cirkel allerschattigste kleine veertjes, met precies in het midden een klein vogeltje. Het is een koolmeesje, dat zie je direct. Wanneer ik in mijn Veldgids voor de Natuurliefhebber kijk blijkt het inderdaad een koolmees te zijn, die zie je hier wel vaker.

Lilly heeft toegeslagen. Tommy doet zoiets niet, heeft ook geen kattenbelletje, is waardig en traag en vangt hooguit een muis per jaar. Nee, Lilly is hier in huis de echte jager, draait met haar kont en stuift dan af op alles wat beweegt. Soms op een naar buiten schommelende Tommy, die dan nijdig van zich afblaast en ja, soms grijpt-ie een vogeltje. Laatst nog een kauw, die hij niet door het kattenluikje kreeg en daar liet liggen en nu dus een koolmeesje. Ze heeft een helder klinkend belletje om, maar de vogels zijn hier zo onbevreesd dat ze nergens op letten.

Wouter ligt als een trofee op het aanrecht op een velletje keukenrolpapier. Wat moet je ermee? Wat zonde dat Lilly haar prooi niet opeet. Dat zou nog enige betekenis aan haar dood geven. Nu moeten wij beslissen. Sovon Vogelonderzoek houdt bij waar vogels aan overlijden, om zo de kennis over vogelsterfte te vergroten. Ik vul het meldingsformulier in en hoop dan maar dat Lilly niet gearresteerd wordt. Het is haar door God geschapen natuur om vogels te vangen, dat krijg je er zomaar niet uit.

Wat nu te doen met het vogeltje? Zullen we het begraven, vraagt Piep nadat ze het goed bestudeerd heeft, maar uiteindelijk komt dat er niet van en Piep is inmiddels al uit logeren in Groningen. Sovon adviseert dode vogels op een rustig plekje in de tuin te leggen, maar Lief heeft hem al in de vuilnisbak gegooid. Ik vis hem er weer uit en leg hem in de tuin. Nu zullen de andere dieren er van lusten, tenzij Lilly haar opnieuw naar binnen brengt, want dat gebeurt ook nog wel eens. Een uurtje later is het dode vogeltje verdwenen.

Het is toch bijzonder dat je zo weinig dode dieren aantreft in de natuur. Kennelijk ruimen ze alles snel weer op. Ook produceren de dieren geen afval zoals wij mensen dat in overvloed doen tegenwoordig. Hoe moderner de tijd hoe meer afval. Dieren leven meer in harmonie met de natuur. Dat verbaast mij niet maar is toch een gedachte waard. In de zomer vang ik nog wel eens een visje voor Tommy. Als hij dan wat laat liggen en ik wil de restjes opruimen zit het kadavertje vol met vliegen. Zo heeft iedereen iets te eten. Dat is toch een van de basisakkoorden van de natuur, dat alles wat dood gaat gegeten kan worden. Je kan zelf ook niet leven zonder ander leven te doden, of dat nu een kip is of een krop sla, tenzij je alleen maar fruit eet, maar ook daar zitten de nodige risico’s aan weten wij uit het scheppingsverhaal.

Er zijn mensen zijn die geloven dat voor de zondeval de dood niet bestond. Genesis 3 is duidelijk en begint ook met de mooiste zin uit de bijbel: De slang nu was het listigste van alle dieren des velds, die de Here God gemaakt had; (Ik heb altijd een sterke affiniteit met deze slang gevoeld. Listig zijn leek mij wel wat.) en zij (vrouwelijk!) zeide tot de vrouw: God heeft zeker wel gezegd, gij zult niet eten van enige boom in de hof? Toen zeide de vrouw tot de slang: Van de vrucht van het geboomte in de hof mogen wij eten, maar van de vrucht van de boom die in het midden van de hof staat heeft God gezegd: Gij zult daarvan niet eten, nog die aanraken; anders zult gij sterven.

Dat laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Het is maar goed dat de zondeval zo vroeg in de geschiedenis van de mensheid heeft plaatsgevonden, anders was de overbevolking met al die gasten die niet dood gaan al veel eerder een probleem geweest en waren we aan het hele Nieuwe Testament niet toegekomen. Denk daar maar eens over na.

Ate Vegter, 27 februari 2023