2833 Uitbesteed

Ik logeerde vroeger niet alleen voor korte of langere tijd bij ooms en tantes, maar ik werd ook regelmatig uitbesteed bij families uit de kerk. Ik was een lastige puber, maakte veel ruzie met iedereen en mijn boosheid lag meer aan de oppervlakte dan te slapen. Mijn moeder was blij dat ze even van haar meest gecompliceerde en opstandige zoon verlost was. Ik herinner mij de familie Bredemeijer, ouwe Van Gemeren en oom Kees en tante Bartje.

Ik vond het altijd fijn om ergens anders te zijn en heb goede herinneringen aan die tijd. Ik weet ook dat ik buitenshuis aanzienlijk minder boos in het leven stond. Wel werd ik een keer door mevrouw Bredemeijer aangesproken dat ik gelogen had. Dat was voor mij nog niet zo onwaarschijnlijk, maar ik schrok er toch van en toen ik van de schrik bekomen was zei ze doodleuk dat ik nu wel van mijn hik af was. Het was een gezin met vier jongens en ik had misschien wel vriendschap kunnen sluiten met zoon Pieter, maar ik was altijd graag op mezelf en toonde me niet gemakkelijk kwetsbaar aan anderen. Ik bleef voor velen een gesloten boek.

Ook tante Bartje dekte ’s avonds al het ontbijt voor de volgende ochtend en Oom Kees scheerde zich ’s morgens nat, wat ik heel bijzonder vond. Hij werkte bij de Spoorwegen en kon als geen ander een kukelende haan nadoen. Wanneer er niemand keek dan deed ik net alsof ik op de piano speelde en bedankte ik het publiek met brede buigingen. Hoe graag had ik niet een groot muzikaal talent gehad maar alle pianolessen waren tevergeefs.

Ook bij Van Gemeren genoot ik van de rust en de stilte in huis, de vredelievendheid en de vriendelijkheid die daar gewoon was dronk ik als uitgelezen wijn. Ik genoot van de rustige gesprekken met het bezoek en juffrouw Romein kwam daar ook vaak langs. Ik vond het vreemd om iemand die voor de klas stond in het echt mee te maken.

Met oom Bram liep ik naar het postkantoor onder de klanken van het carillon en zelden heb ik mij gelukkiger gevoeld. Ik wilde sindsdien altijd wonen in een stad waar je de klokken kon horen luiden en nu woon ik in Monnickendam, stad met het oudste bespeelde carillon ter  wereld. Over de kwekerij van oom Jan en Tante Els heb ik al veel geschreven. Zoek maar even op Sappemeer. Het ergste van al die logeerpartijen was dat je uiteindelijk weer naar huis moest. Dat ging niet altijd zonder tranen, maar gelukkig was daar mijn zus Baukje die mij als enige kon troosten.

Ate Vegter, 28 februari 2023

Advertentie