3264 Katheterwissel

Gisteren moest ik even naar het ziekenhuis voor een katheterwissel. Dat is een vrij pijnlijke maar doorgaans vlot verlopende operatie waarbij de oude katheter eruit gaat en er een nieuwe geplaatst wordt. Het moet elke zes weken. ’s Morgens begint het al goed met het bezoek van Ada, die mij elke drie maanden een Zoladex injectie geeft, ter bestrijding van mijn testosteron en mijn libido. Ik krijg ook elke drie maanden een infuus Zoledroninezuur, ter versterking van de botten. Daarover later meer.

Eerst gaan we naar het ziekenhuis, naar het Onderzoek en Behandel Centrum OCB. Er zijn twee nieuwe verpleegkundigen die mij helpen. Eerst halen ze de oude katheter eruit en dan plaatsen ze de nieuwe. Ik voel gelijk dat het niet goed zit en er komt dan ook behalve wat bloed geen urine uit. Ik krijg wat te drinken en we wachten. Er gebeurt niets. Of ik dan maar even op een brancard wil gaan liggen en wachten op de uitslaapkamer. Ik laat mij gewillig afvoeren.

Terwijl ik lig te wachten, komt er opeens iemand heel enthousiast naar mij toe. Ze heeft mijn stem herkend en lacht als een breedstraler. Ik heb geen idee wie het is, maar ze stelt zich voor als Marlon, de verpleegkundige die bij mij de laatste keren een Zoledrinezuur infuus geplaatst heeft. ‘O ja, nu weet ik het weer, wat leuk,’ zeg ik, ‘en nu werk je hier?’ Ze lacht vol trots en ik kop hem in: ‘Dat vind je wel leuk zeker? Het uniform staat je fantastisch,’ wat ook zo is. We kletsen nog wat en uiteindelijk komen ze me na een half uur weer ophalen. Er is niets gebeurd.

‘En?’ vraagt de verpleegkundige. ‘Er is niets gebeurd,’ zeg ik. ‘Twijfelt u of hij goed zit?’ ‘Nee,’ zeg ik, ‘ik weet zeker dat hij niet goed zit.’ Ik word teruggereden en nu komt mijn favoriete dokter Wit in actie. Ze haalt de katheter eruit en gaat even met een camera naar binnen. Er zit een enorme bloedprop bij de overgang van de plasbuis naar de blaas. Ze plaatst met harde hand een nieuwe katheter en spoelt de boel stevig door. Dat laatste doet veel pijn, maar ik weet gelijk dat het nu goed zit. Er komt een mooie, bloedrode stroom urine uit. Ik sta op, maak mijn kleren in orde en neem van iedereen hartelijk afscheid.

Ate Vegter, 26 april 2024