2527 Isla Plana

De trein schuift langzaam door het Spaanse landschap. Links glooit alles naar beneden. Rechts groeien de bergen. Het groen mengt zich met terra. De ramen in de huizen worden kleiner. Het is heerlijk om zo alle schoonheid van het leven langs je heen te laten glijden. Aan de duur van de reis van drie uur en drie kwartier merk je dat Spanje wat groter is dan het Hemmeland, waar wij normaliter naar het strand gaan.

Op station Murcia del Carmen stappen we uit. Op het zonnige pleintje voor het station waar twee bussen al het werk opknappen staat Sirach met zijn witte hybride Toyota Yaris. We omhelzen, praten, lachen en genieten van het wonder. We laden de koffers in en gaan op weg. Na een uurtje slingeren we bij de zee weer wat omhoog. Plots is daar het eerste huis links onze bestemming, Casa Sirelly. We omhelzen Elly.

Het is een prachtig huis vol licht en gastvrijheid. Het is eigenlijk een bungalow met een verdieping erop. De verdieping is helemaal voor ons. Wat een luxe! En wat een uitzicht! Wij zien de groene heuvels en daartussen de blauwe zee. Mooier kun je niet wonen. We brengen onze koffers naar boven en leggen de tandenborstels in de badkamer. We strijken neer op het terras. Alles gaat hier vanzelf. Piep duikt het zwembad in.

’s Middag gaan we wat winkelen en lopen we naar het strand, waar we een ijsje eten. We maken kennis met Ger en Linda uit Rotterdam, waarmee het gelijk klikt. Er is hier een grote, gezellige, Nederlandse vriendenkring die samen zingen en wandelen in verschillende samenstellingen. Later gaan we weer naar huis. Nu maken we kennis Clariet, die in Frankrijk heeft gewoond en nu hier zo’n beetje is uitgezworven, maar misschien nog niet helemaal. Dan komen Hans en Inge, waarmee we samen gaan eten. Zij blijven hier ook slapen en zullen morgen met de camper het zuiden van Spanje doorkruisen.

Zo krijgt de avond een nieuwe dynamiek en de gesprekken krijgen vleugels en diepgang. We hebben het hier goed met elkaar. De volgende dag besluiten Hans en Inge nog een dagje te blijven. Terwijl ik dit schrijf breekt de zon door en zie ik voor mij de bergen en links over het zwembad de zee. Het is net vakantie.

Ate S. Vegter, 3 mei 2022