987 Julie de dwerghamster 17 september 2016 – 28 maart 2018

De dood komt altijd onverwacht. Vandaag komt hij voor Julie de dwerghamster. De dag begint zo goed en er ligt van alles in het verschiet. Dat moet daar nu maar even blijven liggen. Laat ik eerst vertellen over gisteren, de dag waarop het horloge komt waarmee je ook kunt bellen en waarmee je vader en moeder kunnen zien waar je bent. Onmisbaar in moderne tijden. Je begrijpt niet dat we zolang zonder hebben gedaan.

Dankzij een gulle bijdrage van tante Baukje kan Sofieke het vandaag voor het eerst om naar school, trots als een pauw. Ze belt er mee en stuurt berichtjes en zo leert ze het apparaat kennen. Aan het begin van de avond gaan we even bij Janneke langs, omdat Sofieke pijn aan haar been heeft. Gelukkig stelt de dokter een gunstige diagnose en Sofieke vraagt opgelucht of ze nog even mag blijven. Dat mag en we spreken af dat ze om kwart voor acht naar huis komt.

Ik ga naar huis en pak een boek. Even later gaat de telefoon: mooi, Sofieke belt met haar horloge. Even is het stil, dan zegt ze: ‘Julie is dood.’ Ik moet dat ook even verwerken en we praten erover. Of ze bij ons in de tuin begraven mag worden. Dat mag, het is er al heel gezellig want de konijnen Jeroen en Juliette liggen er ook. Even later komen Sofieke en Hadassah thuis met de dode Julie en een zee van tranen. Het hele verhaal wordt opnieuw verteld. Ze liep gisteren al een beetje alsof ze dronken was en nu is ze dood. Zo gaat dat bij dwerghamsters. Ze kwam op 17 september 2016 bij ons, verhuisde in november 2017 in verband met de komst van poes Tommy naar Hadassah en nu is ze dan weer terug. We praten en huilen en maken een mooie stoet. Ik zet mijn hoed op en houd een preekje en Hadassah een toespraak namens de familie, terwijl Sofieke en Laura een grafje delven. Sofieke legt Julie in het graf en bedekt haar met aarde. Nu zijn de tranen niet meer te stuiten en huilen alle kinderen harder dan het regent.

We gaan naar binnen voor koffie en cake. Gelukkig heb ik spekkoek in huis zodat alle rituelen naar behoren kunnen verlopen. Sofieke en Hadassah bedenken dat Julie nu in de hamsterhemel is, waar alles is zoals zij dat graag wil, met een hamster-achtbaan en zo en Sofieke bedenkt dat het allemaal zo heel snel na de dood van oom Wobbe gebeurt en moet dan nog harder huilen. Maar we halen ook goede herinneringen op over hoe lief ze was en hoe grappig. Dan is de begrafenis voorbij en gaan de gasten weer naar huis.

We brengen Sofieke naar bed en ik lees een stukje voor, wat toevallig over de dood van Achilles gaat, maar Sofieke kan het woord dood niet meer horen en of ik dat wil vervangen door piep. Ze pakt haar schrijfboek en schrijft de titel van haar volgende verhaaltje: Julie is dood. ‘Morgen ga ik het verhaal opschrijven.’ zegt ze dan. ‘Wil jij de foto van Julie uitprinten, dan kan ik het op school vertellen, bij het Paasontbijt.’ Een mooiere dood kan ik mij eigenlijk niet voorstellen.

Ate Vegter, 28 maart 2018
www.atevegter.wordpress.com