Kom Bobbie, we gaan!
Wraf!
Saigon is een prachtige stad maar wel een beetje druk. Ik heb er meer mensen gezien dan ik tellen kan en van de stad hebben we nog maar een heel klein beetje gezien, dus we moeten nog terug. Ik wil ook de de Mekong Delta nog zien met z’n drijvende markt. Danang is een echte beach town aan het worden, Bobbie, met torenhoge hotels. Het was ooit een slaperige strandoase, maar die tijd is wel echt voorbij. Heb je gezien hoe hoog het A la Carte hotel is? Daar gingen we vier jaar geleden zwemmen op de hoogste verdieping, de 23ste, als hoogtepunt van onze toenmalige reis, weet je nog, en nu valt dat hele torentje in het niet, vergeleken met die kolos van 50 verdiepingen die ze ernaast aan het bouwen zijn. Zo’n tien nieuwe hotels zijn er hier direct aan het strand in aanbouw en de mensen zeggen nog steeds dat Danang een rustige stad is.
Wraf!
Ja, ja, wacht maar af tot ze klaar zijn en de kamers ingericht en de gasten toestromen. Zolang ze op hun kamer zitten is er niks aan de hand maar die willen natuurlijk allemaal naar het strand en het zwembad en uit eten in de stad. Nu is het hier nog heel gezellig, maar de stedelijke ontwikkelingen gaan hard net als in alle grote steden. Valt het je ook op dat je hier zoveel jonge mensen ziet? Heel bijzonder is dat. Het komt omdat de hele generatie van zeg maar de leeftijd van Kapitein Haddock is uitgedund door de Vietnamoorlog.
Wraf!
Dat zeg ik. We hebben hier genoeg verwijld. It is time to change hotels. Ik zou mijn hele leven wel willen reizen zou Professor Zonnebloem zeggen, maar wij zijn toch uit een ander hout gesneden, niet Bobbie?
Woehaa!
Wat bedoel je? O, die pizza’s van signor Sergio! Ja, dat is waar ook! Laten we die eerst even rondbrengen. Spring maar achterop!
Woehaa!
Hoe bedoel je dat er voor jou geen plek is? Je kan toch bovenop die pizzadozen zitten! Je gaat mij niet vertellen dat je dat niet durft toch, Bobbie?
Wraf!
Precies! Dat dacht ik ook. Ik heb trouwens best wel trek in krab, wat jij? Als we die overheerlijke pizza’s rondgebracht hebben, gaan we zelf ook even wat eten op de Karaboudjan. Die ligt hier in de baai, ok, Bobbie?
Wraf!
Precies, en morgen gaan we dan weer verder, of eigenlijk al weer terug naar Nhatrang, want we zijn er nog nooit geweest, maar het is wel in de richting van Saigon. Ik ben benieuwd wat we daar aantreffen. Je hebt geen hoogtevrees hoop ik, want wij zitten daar ook in zo’n wolkenkrabber!
Woehaa!
Ate Vegter, 13 augustus 2018
ate vegter 