1218 Lekker makkelijk

Waar is de tijd gebleven dat techniek ons leven gemakkelijker maakte? De wasmachine, de stofzuiger, de mixer en de vaatwasser, ze kwamen in ons leven en deden wat ze moesten doen. Ik weet het nog precies. Wij kregen onze eerste echte wasmachine op 1 juli 1968, een Constructa Completa, een bovenlader met een aparte centrifuge. Ik vond het heel jammer dat er niet een oog aan de voorkant zat, maar mijn moeder vertrouwde dat niet. Het was een cadeau voor mijn ouders omdat ze 25 jaar getrouwd waren. Mijn moeder kreeg verder een witte Stefanotus en mijn vader een doos La Paz sigaren. Het feest was in De Smidse aan de Straatweg in Rotterdam. Alles deed het nog in die tijd en je kon het gewoon aanzetten met een knop en als het kapot was dan liet je het repareren. Met een beetje handige vader deed je alles zelf.

Kom daar nu nog eens om. Ten eerste moet je overal een account aanmaken voordat je überhaupt iets kan. Dan moet je een wachtwoord instellen. Iedereen heeft tegenwoordig een wachtwoordmanager of een geheime plek waar alle wachtwoorden staan opgeschreven. Ja, je moet ze onthouden. Acht velletjes met wachtwoorden heb ik hier. Dan heb je nog de systemen, waar je voortdurend moet inloggen en uit geknald wordt wanneer je te lang inactief noemen ze dat bent geweest. Soms moet ik op mijn werk iemand ergens voor autoriseren. Ik noem maar wat. Een tijdje terug ging dat met een formulier waarop je dan de systemen waar iemand toegang toe krijgt moet aankruisen. Nu moet ik per systeem in de Selfservicedesk, het woord zegt het al, per systeem een formulier invullen met alle gegevens van mij en de betrokkene. Wij mogen onze klanten niet steeds om dezelfde informatie vragen, maar de ICT mag dat kennelijk wel van ons vragen.

Toen ik iemand aan onze emaillijst moest toevoegen was ik na een halve dag bij het juiste formulier beland. Het zag er zo uit zoals je nu kunt zien. Ik begreep onmiddellijk dat er iets aan de hand was. Het was nog niet helemaal goed vertaald, leek mij. Ik mailde met de Servicedesk: ja dat is een bekende storing. Je moet Internet Explorer afsluiten en Firefox als browser gebruiken, dan krijg je deze foutmelding niet. Ja, wat stom van mij! Wat doe ik ook in Internet Explorer, browser voor bejaarden en andere hulpelozen. Natuurlijk moet ik in Firefox werken of in Google Chrome. Dat ik daar niet aan gedacht heb. Het deed mij denken aan de typecursus die ik voor mijn dochter bestelde bij de LOI. Het was niet alleen een cursus maar ook een groot en spannend avontuur, alleen ietsje te zwaar voor een gewone computer met een gewone browser. Ik moest op Google Chrome werken en daar alle geschiedenis wissen en dan was het een fluitje van een cent. Maar mag ik dan de typecursus zonder avontuur? Nee, daar konden ze helaas niet aan beginnen.

Ik ben, en met mij vele anderen, elke dag, thuis en op het werk, urenlang bezig met niks. Niet met mijn werk, niet met een gesprek, niet met een cursus of een boek of een verhaal of een sport. Nee ik ben bezig om in te loggen, de ICT, de helpdesk of facilitaire zaken te bellen. Ik hang aan de lijn, luisterend naar hopeloze muzak of iemand die mij uitlegt hoe het keuzemenu in elkaar zit. Ja, het is wel lekker makkelijk om daar zomaar een stukje over te knallen. Dat helpt ook niemand. Nee, misschien niet, maar het lucht wel op en bovendien, lekker makkelijk, zo zouden al die systemen moeten werken, gewoon lekker makkelijk! Weet je wat dat betekent, facilitaire zaken, faciliteren betekent gemakkelijker maken. Dat weet toch iedereen. Waarom wordt het iedereen dan zo moeilijk gemaakt. Het gaat er niet om schuldigen aan te wijzen, want die zijn er nauwelijks. We zijn allemaal slachtoffer. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, waarvan het wachtwoord verlopen is. Zucht nog maar eens diep. Ik geloof niet dat er iemand is die er nog iets aan kan doen. Voor de motor weer aanslaat zal de hele zaak op de klippen lopen.

Ate Vegter, 4 november 2018

lees ook: www.atevegter.wordpress.com/18
zet www.atevegter.wordpress.comin je beginscherm
da’s lekker makkelijk