Gisteren kreeg ik een bloedfascinerend filmpje doorgestuurd van mijn muzikale broer uit Canada. Hij had het van zijn muzikale dochter en ik heb het weer doorgestuurd aan mijn muzikale vrienden, want je wil niet iedereen ermee lastigvallen.
Ik geloof dat het op Facebook ook te vinden is: Amazing Musicians, maar ik krijg het daar niet 1, 2, 3 gedeeld. Ik vermoed dat dat met de nieuwe privacywetgeving te maken heeft, die ik steeds de schuld geef de laatste tijd, wanneer iets niet lukt.
Goed. Het is een filmpje over de inkomsten van de meestverdienende muzikanten van de laatste vijftig jaar. Vanaf 1969 dus, wat op zich al onbegrijpelijk is, dat dat vijftig jaar geleden is. Ik zeg muzikanten, dan weet je gelijk dat het over popmuziek gaat, of jazz, of blues of soul, maar in ieder geval niet over klassieke muziek, want dan spreek je van musici. In het Engels heb je dat onderscheid niet, maar het Nederlands is als de oorsprong van alle talen natuurlijk ook de rijkste van alle talen.
Precies, het gaat dus over de rijkste popartiesten. Je ziet eigenlijk niet meer dan een staafdiagrammetje wat ze zo hebben opgenomen dat het volgens mij elke maand veranderd. De jaartallen en de kwartalen staan erbij. Het loopt zo smooth, daar heeft het Nederlands dan net effe geen lekker woord voor, het loopt zo soepel, dat dat op zich al fascinerend is, al zou het bij wijze van spreken gaan over de inkomsten van de middenstanders op het Zuideinde, dan nog zag het er mooi uit.
Die cijfers zeggen ook niet zoveel, dat zijn toch allemaal miljoenen. Wat het echt stil makend, zoet fascinerend doet zijn is de beweging die al die artiesten maken. Het is niet meer dan een Top Tien, maar je ziet de rise and fall van Elvis, The Beatles, Frank Sinatra, Bob Dylan, Cher, Simon & Garfunkel, Led Zeppelin, The Doors, Neil Diamond, Santana, Pink Floyd, Billy Joel, The Carpenters, Eagles, Elton John, Abba, Queen, Bee Gees, Fleetwood Mac, zo kan ik nog wel even doorgaan, Barbara Streisand, Michael Jackson, AC/DC, Prince, Billy Joel, Rolling Stones (heel even maar, alleen in 1983), Phil Collins, Aerosmith, Madonna, Bruce S., Whitney Houston, Bon Jovi, U2, George Michael, Metallica, Guns N’ Roses, who the fuck is Garth Brooks, Nirvana, Maria Carey, Celine Dion, Backstreet Boys, Eminem, Christina Aguilera, Linkin Park, Britney Spears, Jay-Z, Maroon 5, Lil Wayne, Rihanna, Kanye West, Coldplay, Beyoncé, Taylor Swift, Lady Gaga, Katy Perry, Flo Rida, Chris Brown, Bruno Mars, Kesha, Drake, Justin Bieber, Adele, One Direction, Psy, Ed Sheeran, Pharrell Williams, Nicki Minaj, Kendrick Lamar, BTS en Luis Fonsi.
Die laatste gasten ken ik ook niet allemaal en ik mis natuurlijk Stevie Wonder, maar het is toch een opmerkelijk lijstje. Met name door de manier waarop het gepresenteerd wordt, want zo’n opsomming is niet meer dan een lijstje en toont alleen maar aan dat ik in de loop der jaren meer en meer mijn grip op de muziek heb verloren en de topartiesten van de laatste jaren niet eens in huis heb. Ik draai veel van vroeger, maar ik denk dat ik nu toch maar eens wat nieuws ga kopen, van Morphine, Sufjan Stevens of Andrew Bird. Kijk, die hebben zij dan weer niet. Fijne, muzikale dag! Bedankt Bram!
Ate Vegter, 8 november 2019
Jan Haring Race Monnickendam:
www.atevegter.wordpress.com/390
ate vegter 