Deze week gaat Piep met Dassie naar het ponykamp van de manege. Ze staan op maandagmorgen in alle vroegte al te trappelen van ongeduld, zo al vooruitlopend op de paarden waar ze straks een nog betere band mee zullen hebben. Het kamp duurt vijf dagen zonder slapen, dat doen ze thuis. Ik vraag me in gemoede af wat je vijf lange dagen op een manege met paarden zou kunnen doen zonder je te vervelen, maar verder maakt niemand zich daar druk over. Op een manege zonder paarden zou het vermoedelijk wel wat lastiger worden, maar dat is hier niet het geval.
We vertrekken zonder brood mee te nemen, want voor alles wordt gezorgd. Ze zullen twee keer per dag rijden en verder paarden verzorgen en allerlei handige vaardigheden opdoen rond hoofdstel en zadel. Ik weet bijvoorbeeld nu al dat wanneer je een paard opzadelt je er voor moet zorgen dat het onderliggende dekentje goed vlak ligt, zonder plooien en zo, want dat gaat irriteren en dan heb je opeens een bokkig paard en dat wil niemand. Nu, zo aan het begin van de week zijn de dames vol enthousiasme en verwachting. Wanneer we op de manege aankomen, maken we eerst wat foto’s van de paarden en dan gaan we naar de kantine. Daar is het al gezellig druk. Ik betaal de restkosten en neem zo langzamerhand afscheid van Piep en Dassie. Vind je het leuk, vraag ik. Ja, maar ook spannend, bekent Piep nu plotseling en ze klamt zich aan mij vast nu zij aanvoelt dat het uur U gekomen is. We nemen afscheid, zwaaien en zo is de dag begonnen.
Wanneer ik hen aan het eind van de dag weer ophaal, zijn ze onder leiding van Janet net bezig op een rondlopend paard, de eigenzinnige Goofy, te klimmen en daar weer vanaf te glijden. O, ze verzinnen dus van alles. Piep meldt dat ik veel te vroeg ben en heeft duidelijk nog geen zin om naar huis te gaan, maar wanneer ze hoort dat ze bij Dassie mag eten, is het weer goed. Later horen we dat ze onder het eten honderduit verteld heeft hoe het was. Wel, dan zal de rest van de week ook wel lukken en kunnen we zeggen dat het een goed plan was om haar hieraan te laten meedoen, want dat weet je ook niet van te voren.
Ate Vegter, 25 juli 2017
voor alle verhalen:
http://www.atevegter.wordpress.com
ate vegter 