Heb ik alle raampjes van de auto wel dicht gedaan, vraag ik mij af, nu het onweer is losgebarsten en de regen klaterend de lucht verfrist. Ik ga niet kijken, want ik weet het wel zeker, maar altijd blijft er toch een klein beetje twijfel. Dat is op zich niet zo gek, gezien de eerdere gebeurtenissen van vandaag.
Sommige mensen hebben echt geen idee waar ze mee bezig zijn. Zo fietste ik vanmiddag door een onstuimig toeval vlak achter een mevrouw die dacht dat ze met haar man in gesprek was, die net nog achter haar fietste, maar nu ik was ingevoegd niet meer. Ze vertelde vrolijk verder en ik hoefde alleen maar precies op tijd te hummen en te jaen. Toen ik even later linksaf sloeg, keek ze om en zag dat haar man veel verder achter haar reed dan verwacht. Ze begreep er niets van.
Even eerder was ik wezen tanken bij de Esso aan de overkant. Ik kocht ook een bonnetje voor de wasstraat. Terwijl ik sta te tanken rijdt er iemand de wasstraat in die daarna een bonnetje koopt. Zeer efficiënt, maar goed, ik wacht rustig op mijn beurt. Ze start de wasstraat en komt weer naar buiten.
Even gebeurt er niks en dan spreekt ze mij aan: ‘Bent u soms Ate Vegter?’ Iedereen weet dat dat mijn broer is, maar goed, je gaat mee in het verhaal en we hebben een leuk gesprekje over schrijven en de Volvo en vakantie en kanker, want daar kende ze mij van, van de stukjes van mijn broer.
Afijn, haar auto is klaar. Ze rijdt eruit en ik erin. Ik draai de antenne los en start met 788464 de wasstraat Luxurious Program, dat is inclusief de bodem, wat ik anders nooit doe, want normaal doe ik Normal. De straat begint te wassen en ik stap onder de deur die naar beneden zakt, zodat hij weer omhooggaat. Ik kijk even op mijn telefoon en geniet van de absurde warmte. Heerlijk dat de Volvo weer helemaal schoon wordt na de vakantie, maar misschien had ik de raampjes toch beter even dicht kunnen draaien.
Het schuim stuift met een noodgang naar binnen. Ik kan op de noodknop drukken, maar dan heb ik een hoop trammelant en een half schone Volvo, dat wil niemand. Ik wacht tot de machinerie weer teruggaat en spring de auto in op de kletsnatte bank. Een zware zeeplucht teistert mijn neus. Ik draai beide voorraampjes dicht en neem de schade op. Het valt mee. Ik heb een natte kont en een natte auto van binnen en van buiten. Misschien moet ik bij het drogen de raampjes straks weer openzetten. Ik doe dat toch maar niet. Als het klaar is stap ik uit en draai ik de antenne weer vast. Dan rij ik naar buiten en stop bij de stofzuigers. Met een doekje maak ik alles blinkend super schoon. Zo schoon was hij nog nooit vanbinnen.
Langzaam begint de warmte weer bezit te nemen van alle natte plekken en voor je het weet is alles verzwolgen door het verleden. Is het wel echt gebeurd? Wat doet dat er eigenlijk toe? Ik draai de raampjes weer open en rij weg. Ook uit de gleuven van de raampjes stuift nu schuim en as. Het deert mij niet. Ik moet hem eerst even droogrijden. Gas!
Ate Vegter, 28 augustus 2019
Crash met de caravan:
www.atevegter.wordpress.com/317
ate vegter 