Ik ben er al een tijdje mee bezig. Je weet hoe dat gaat. Het zit in je hoofd, eerst als een losse flodder en dan als een permanente gedachte en vervolgens als een dwangneurose waar je steeds aan moet denken en niet meer vanaf komt. De elektrische fiets.
Ik moet er eigenlijk niks van hebben. Ik heb er wel eens op gezeten, maar voel mij onmiddellijk voorgetrokken en daar heb ik vanaf de lagere school al een hekel aan en het gaat mij ook veel te snel. Dus dat is niks voor mij, dat staat nu wel vast. Tot ik van de zomer de vrolijke verhalen van mijn zus en zwager lees die vanuit Utrecht vrolijk op de fiets heel Nederland doortrekken tot aan Monnickendam aan toe, waar ze in een Bed & Breakfast logeren met uitzicht op onze boot.
Dan begint het te kriebelen en ik loop maar eens langs Ber Koning die niks heeft staan en ik rij maar eens langs Ton Koning die van alles heeft staan en ik ga natuurlijk voor een elektrische transportfiets, want dat is lekker snel en stoer, net als ik zelf en ik leer van alles over voorwielmotor en middenmotor en accucapaciteit, over fietsbalans en zadelvering.
Ik ga naar Stella in Purmerend en wordt uiterst vriendelijk geholpen en ik laat Forza met fietsen langskomen. Ik verwacht een mooie vrachtwagen met vrolijk zwaaiende huismoeders erop maar het is een klein busje en dat is niet het enige wat tegenvalt. Ik moest al mijn maten en gewichten doorgeven en wilde graag een damestransportfiets maat 57 en als eerste pakt hij een herenfiets maat 53, die hij wel even op hoogte zal stellen, de chauffeur, een aardige goedzak, daar ligt het niet aan.
Ik fiets een rondje. De voordrager rammelt en het display zit los en het zadel beweegt heen en weer. Zo soepel als de Stella reed, zo stug rijdt deze Forza.
‘Zo verkoop je geen fietsen,’ zeg ik na mijn rondje tegen de aardige goedzak, die vanmorgen voor mij nog snel even een transportfiets erbij gepropt heeft en zo voelt het ook precies. Ik probeer nog een fiets met middenmotor en dat rijdt al veel beter en dan nemen we afscheid, waarschijnlijk voor eeuwig. Ik besluit dat het in ieder geval een transportfiets met de aandrijving in het midden moet worden, maar misschien laat ik het wel gewoon zitten en doe ik het niet.
Ate Vegter, 8 september 2020
ate vegter 
Na dat verhaal van Covey was het laatste dat ik verwachtte een verhaal om een vlugge fiets aan te schaffen.
Ik denk wel dat je meer gaat fietsen op zo’n ding, en dat zie ik als grootste voordeel. Laat hem niet te snel gaan, anders moet je nog een verhaal schrijven over Simon Cowell…
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, wat een verhaal is dat! Ik heb de testritjes al achter de rug!
LikeLike
Ik geniet er elke dag op en van!
LikeLike