2064 Pijn is fijn

De echte Elfstedentochtrijder weet het: pijn is fijn. Ik kom daar later nog op terug. Iedereen heeft pijn. Als je jong bent heeft het wat vaker te maken met vallen en opstaan, sporten, onvoorzichtig zijn en brute pech en wanneer je wat ouder geworden bent dan weet je dat het er gewoon bij hoort. Blessures duren allemaal wat langer en de basispijn is er eigenlijk altijd.

Basispijn kan zich snel verplaatsen, alsof er een netwerk van hyperloops door je lichaam loopt. Zit het eerst nog in je kaak, dan schiet het plotseling in je rug of blijkt je hand opeens te protesteren, of je voet. Je kan daar wel de pest over in hebben, maar dat helpt geen zier. Meegaan met de flow is hier het motto. Heet de pijn welkom, boosheid maakt alles erger, zoals ik al van jongs af aan tot mijn schade en schande geleerd heb. Wanneer je geconcentreerd bezig bent verdwijnt de pijn.

Nu ik ouder geworden ben, zie ik het leven meer als een wandeling door het bos: eerst is er een keurig bospad, met een naam ook, Weg door het Bos vind ik een mooie naam. Dan wordt het pad smaller en verschijnen ook de eerste takken en takjes en ander ongerief op het pad. Je schopt het aan de kant of je stapt er overheen, het pad wordt een paadje en meer en meer voel je je te gast in het bos totdat je door het bos het pad niet meer ziet. Dat is het moment van overgave. Dat is het moment waarop leeftijd geen rol meer speelt. Je loopt rustig verder want je hebt nu ontdekt dat je ook zonder pad verder kunt. Traveller there is no path, paths are made by walking is de slogan van Antonio Machado, die ik heb leren kennen toen ik in de jaren tachtig bij AFS Interculturele Uitwisselingen werkte. Dat was zo’n beetje mijn eerste baan en er was nog een keurige weg door het bos.

Nu is alles anders, er is zelfs geen werk meer, alleen nog thuiswerk. Wat ik zo heerlijk vond van werken, was dat je gewoon met iemand zat te kletsen en dan toch aan het werk was. Dat is met thuiswerk wel anders, daarom is de productie van thuiswerkers ook hoger. Zij voelen zich schuldig wanneer ze even niks doen omdat ze thuis zijn. Daar heb je op je werk allemaal geen last van. Afijn, loop gewoon door, het leven is ervoor.

Dan nog even over de Elfstedentocht, want dat had ik beloofd. Ze moeten alle rijders een sjibbolet laten zeggen: Bûter, brea en griene tsiis, wa’t dat net sizze kin is gjin oprjochte Fries! Dan hou je maar een paar deelnemers over. Morgen meer daarover. Fijne dag. Rustig doorlopen. Friese doorlopers.

Ate Vegter, 10 februari 2021

Oom Uko en tante Hillie:
www.atevegter.wordpress.com/64