O, klaag toch niet
Als nevel vroeg de morgen grijst
Want des te schoner is de dag
De dag die-hie daar uit rijst
Klaag niet
Dit zongen wij vroeger op de Pedagogische Academie, waar ik het vak van onderwijzer geleerd heb, onder leiding van juffrouw Augustijn. Het is een canon, dus wij zongen dan tegen elkaar in en hoewel wij op die leeftijd wel andere dingen aan het hoofd hadden vond ik het toch altijd mooi klinken en nog steeds schiet het lied mij te binnen wanneer de dag grijs begint zoals vandaag. Om 11 uur zal de zon door de wolken breken.
Tegenwoordig hoeven we niet meer naar buiten te kijken om te weten wat voor weer het wordt, we kijken op ons horloge of op de telefoon of desnoods, maar dan ben je al ouderwets aan het worden, kijk je naar het weer op de tv. Laatst zei ik, kijkend naar mijn pols, dat de zon doorbrak en Lief bevestigde dat met een veel betekenend knikje naar buiten, waar de zon inderdaad haar eerste stralen liet schitteren. We lachten erom, maar vroeger was dat natuurlijk wel anders. Mijn moeder kon heel goed luchten lezen en kwam dan zomaar met een weerbericht als het ware verzorgd door het KNMI.
Ze had dat geleerd van haar vader, zijnde mijn opa Wobbe Meter, die in Kornhorn in de deur van zijn huisje stond en daar zijn eerste pijpje van de dag rookte, terwijl hij naar de lucht keek om wanneer zijn pijp op was naar binnen te gaan en aan mijn opoe met een knikje of een klein schudden van het hoofd kond te doen van zijn weersverwachting, want zij waren mensen van weinig woorden. Ik was onlangs nog in Kornhorn en zag het huisje met de deur waarin mijn opa zijn pijpje stond te roken en tot mijn niet geringe verwondering zag ik nu pas dat het een weerhuisje was waarin zij altijd gewoond hadden.
Ate O. Vegter, 28 februari 2021
Marcel Hensema zingt Ede Staal:
www.atevegter.wordpress.com/83
ate vegter 