Een paar weken geleden is onze Lilly voor het eerst krols. Wij hebben dat nog niet eerder meegemaakt, want onze andere poes Tommy is een mannetje, maar de tekenen zijn niet mis te verstaan. Ze kronkelt rond onze tuinstoelen en blèrt de hele buitenboel bij elkaar. Dat blijft niet lang zonder gevolgen. Even later meldt Brammetje zich, een prachtige goudbruine buurtpoes, waarvan wij de eigenaar nog niet hebben kunnen achterhalen, maar die plotseling duidelijk interesse toont. Arme Lilly, we vinden haar nog zo jong, maar de natuur laat er geen gras over groeien en ze spelen het spel met verve.
Nu lijkt het een kwestie van tijd. De krolsheid stopt plotseling en ook Brammetje laat zich niet meer zien. Hoopvol gaan we na vier weken naar de dierenarts, die helaas geen drachtigheid kan vaststellen. Nu besluiten we haar maar aan de poezenpil te doen, want anders zou onze vakantie er wel eens bij in kunnen schieten. Je kan niet weg met een nest jonge poesjes in huis.
Dat gaat allemaal prima, maar Lilly begint toch vreemd gedrag te vertonen. Ze blijft maar miauwen en wanneer iemand de deur uitgaat, blijft zij op het matje liggen tot er weer iemand thuiskomt. Het geeft niet of het dezelfde persoon is, dat houdt ze niet bij, maar afscheid nemen verscheurt kennelijk haar kleine poezenhart. Ook geeft ze meer kopjes dan wij aankunnen. Ze blijft maar rond onze benen draaien. Oom Tom ziet het met lede ogen aan.
Omdat we dit aanhankelijke gedrag tot nu nog niet eerder gezien hebben, denken we dat er met de pil iets mis is en dat ze per ongeluk misschien toch wel drachtig is. Dat hopen we ook een beetje, vakantietijd of niet. Opnieuw maken we een afspraak met de dierenarts die haar ten tweede male grondig onderzoekt, waarbij zijn ogen omhoog draaien. Dan laat hij Lilly los en zegt opnieuw dat zij niet drachtig is. Het kan wel door de pil komen. Teleurgesteld gaan we naar huis. Dan maar op vakantie.
Ate O. Vegter, 25 mei 2021
Een stralende ster:
www.atevegter.wordpress.com/177
ate vegter 