Ze zijn nog maar net vertrokken of daar komen we ze alweer aanfietsen. Wat vliegt de tijd toch als een hommel voorbij. Wij hebben ondertussen flink de bloemetjes buiten gezet met een bezoekje aan de kringloop waar we naast een klein stapeltje boeken een spiksplinternieuw vloerkleed voor haar kamer op de kop tikken en ook gaan we even in Volendam kijken naar een nieuwe TV.
’s Avonds gaan we dan eten bij Restaurant Joon bij de Jachthaven, op de plek waar ooit misschien de nieuwbouw van het Galgeriet zal verschijnen. Hoelang dat nog duurt weet niemand, maar we laten ons het eten goed smaken. We kiezen voor het verrassingsmenu van de chef onder begeleiding van een rosé met en zonder. Na Joon gaan we gezellig buurten bij MenI, waar we ook nog wat kleine details voor de vakantie afregelen, want het gaat in het leven altijd om de kleine dingen.
Vrijdagmorgen is het dan tijd om het beddengoed naar de caravan te brengen, die Lief heeft voorzien van een nieuwe slaapinrichting en verfrissende details. Daarna haal ik de TV op uit Volendam en installeer die volgens de meegeleverde instructie. De techniek blijkt weer enorm vooruitgesprongen sinds wij onze laatste TV aanschaften en achteloos log ik in met mijn Googleaccount alsof het niks is. Als je het stap voor stap doet gaat het prima.
Dan snel op de fiets naar de Binnendijk, want daar komen de kinderen om elf uur aangefietst en dat is het moment van de dag. Ze zijn opgetogen en uitgelaten, maar de oogjes staan wijd open van vermoeidheid. Piep wil het liefst dat we haar naar huis dragen. Ze duikt thuis zo haar bed in en valt in slaap.
Wij gaan nog even haar spullen ophalen in de Purmer, waar een flinke berg aangeleverde aarde de oprit blokkeert. Iedereen schept even mee en na een tiental kruiwagens is de ingang weer vrij. Zo kunnen de anderen ook naar huis.
Ate Vegter, 27 juni 2021
Naar Canada of niet? De Euromast 4:
www.atevegter.wordpress.com/211
ate vegter 