Het is al laat wanneer ik wakker word en opsta. Het is al tien uur. Dat overkomt mij vrij zelden. Meestal ben ik vroeg op, soms heel vroeg en af en toe wat later, maar zo laat… alleen vandaag. Zo laat is het niet geworden gisteravond, maar we hebben wel heerlijk gegeten, samen met RenK, wat heel gezellig was en dat verzoet de slaap kennelijk. Ik loop naar beneden waar de koffie al geurt en Lief de krant leest. In de woonkamer doe ik de gordijnen open. Altijd een prachtig geluid, wat mij doet denken aan vroeger, toen mijn moeder de gordijnen opendeed. Het is zo’n kenmerkend geluid, dat in al die jaren hetzelfde is gebleven.
Ik kijk naar buiten en zie een raar stuk spaanplaat op de stoel naast de buitenbieb staan. Overspoeld door nieuwgierigheid trek ik mijn kamerjas wat dichter aan en ga ik naar buiten. Het is ijzig koud. Ik loop de steeg door en zie het bord staan. Ik ben geraakt, meer nog door het gebaar dan door de woorden en het is al een prachtige tekst: Iedereen kijk naar deze kant / Hier woont de man met een vaste hand / Onze Dichter van Waterland. Ik ben ontroerd en ik vind het leuk. Het is lief. Ik doe de lichtjes aan die de tekst omringen en maak een paar foto’s. Ik had mijn telefoon al met dit doel meegenomen, want ik vermoedde wel dat er iets te zien zou zijn, wat vastgelegd zou kunnen worden.
Ik kraak mijn hersenen wie dit gedaan zou kunnen hebben en bedenk wie altijd mijn gedichten kalligrafeert voor het Soundbites Festival en tegelijkertijd zoek ik het in kringen van de Culturele Raad Monnickendam. Jongens en meisjes, hartelijk dank voor dit fraaie eerbetoon. Ik laat het voorlopig even staan. Ik ben ijdel genoeg en misschien komt er nog iemand vragen om een gedicht, maar dat zal wel niet. Nu moet ik mij wel snel aankleden, want nu kijkt iedereen naar binnen, maar eerst moet ik nog even mijn stukje knallen, zoals onze goede, oude Ischa Meijer dat zei. Altijd fijn om nog even aan hem te denken. Mooie dag!
Ate Vegter, 27 december 2021
www.1001gedichten.wordpress.com
ate vegter 