Het is een zalige zaterdag met kakelend weer alsof grijs nog nooit zo’n gloeiend mooie kleur geweest is. We houden ons rustig en genieten van de diepte-interviews en de cryptofilippine. Eerst maar eens de boodschappen en daarna zien we wel. Zo kraait er geen haan en kunnen we ons rustig reisvaardig maken voor een bezoekje aan B&I waar we samen gaan borrelen en ventileren. Lief gaat lopen voor de stappen en wij rollen erheen voor het gemak.
Het is gezellig om hier weer te zijn en we blijven eten met Hello Fresh en dan spelen we Thirty Seconds, waarbij je binnen dertig seconden zoveel mogelijk woorden moet duidelijk maken aan je partner. Dat is lastiger dan ik denk en Bas en ik verliezen van de dames. Dan gaan we bingoën, wat ik ook verlies, maar de dames winnen, dus blijft het gezellig en met vaste herhalingsvoornemens verlaten we de houten hoeve om weer huiswaarts te sturen.
Thuis is alles koek en ei en we schakelen de televisie in om ons te verlustigen aan Wie is de Mol. Die appel wordt zuurder gegeten dan opgediend. Mijn favoriete mol wordt sluw uit het spel gemanoeuvreerd, waardoor ik al mijn punten kwijt ben. Ik meld mij opnieuw aan onder een andere naam en zo is er niets aan de hand.
Ik lees Piep voor uit Het Achterhuis van Anne Frank en we raken helemaal in de ban van het verhaal, zodat Lief mij moet roepen om weer naar beneden te komen. We kijken een aflevering van de Bonusfamilie, waarin bijna alle problemen van zorgeloos willen levende jongelui ontploffen en dan gaat ook Lief te bed.
Midden in de nacht kijk ik nog naar Matthijs, met Ron Freser, die dankzij zijn prostaatkanker nu alles uit het leven gaat halen en zeker niet thuis op de bank blijft zitten, daarmee een diametraal tegenovergestelde strategie kiezend dan ikzelf. Dan komt Eva Jinek met haar fantastische boek Droom Groot over al haar grote voorbeelden die haar zeggen dat je ondanks alle tegenslag moet doorzetten en dat je niet kan zijn wat je niet ziet, maar dat je alles kan bereiken wat je wil, dus laat je niet weerhouden om zo groots mogelijk te leven, heerlijk! En als kers op de taart nog Ivo de Wijs (72) forever young, die met wat hij uit het hoofd kent van Drs. P en Kees Stip en zijn oneindig goede humeur mij zacht in slaap wiegt. Hij heeft ook het antwoord op de vraag wat het leven de moeite waard maakt: vaste verkering en naar bed zonder wekker.
Ate Vegter, 17 januari 2022
ate vegter 